bizimki adil bir aþktý; gözlerinin gözlerimde kaldýðý süreler gibi, her þey eþitti... elin elimdeyken sade benim elim deðildi kýrk dereceye ulaþan ve manasýz yere gülme isteðini tutamayan , tek ben deðildim... olabileceði kadar adildi bizim aþkýmýz...
sonunda bir kalaný bir de gideni olmalýydý; sen gittin , ben ardýndan baktým..! biz,olabileceðimiz kadar adildik aþkým ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selçuk Özünlü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.