---
Aðzýnýn kýyýsýndan her öptüðümde
Lâl çiçekler açardý ben susardým
Eðilirdi aðaçlar ayaklarýna hepsi maviydi
Ben kalbimi bir kelebeðin kirpiklerine asardým
Baþýndaki bulutlara dokunsam önce ellerin aðlardý
Tutup geceyi saçlarýna takardým sen susardýn
Neyim varsa vazgeçerdim senin dýþýna düþerdim
Sana ne çok þaþardým durup badem þekeri gülüþüne
Çatlardý gamzelerin eylülde saçýlan nar"a benzerdin
Hep ben toplardým süpürüp içime yüzünü
Avuçlarýma saklardým oradan bakardým gözlerine
Bir buðday baþaðý çiziyorum incecik bileklerine beyaz
Gökyüzü soyunuyor çýrýlçýplak yýldýzlarýn gölgesinde
Elma yapraklarý öpüþüyor rüzgârla, orda mýsýn ?
Aðzýmda daðýlýyor toran üzümü, dedim ya Eylül
Ben hep seni sevmenin diriliþiyim biliyor musun ?
Derken kýrmýzý bir gül açýyor masamda
Bir þiiri su diye döküyorum suskun geceme
Ýki nefes çoðaltýyor zamaný Azelya
Sana bölünüyorum aþkýn ve þefkatin diliyle
Uzasa da sesim sessizlikte sesinin þarkýsýný
Dudaklarým kaçak bir þehir firarisi karanfil
Ben en çok senin yalnýzlýðýna gizleniyorum
Ama sen benden eksilmeden çoðul
Düþümde tekil bir cürümsün Azelya
Bir tek senin ruhunda evrimleþiyorum...
----
CC_
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.