bazý hipotezler hiç olmasaydý yaþarken
acaba kanamaz mýydý gerçekten
insanlýðýn yarasý
bilemediðim için kucaðýnda güvercin
þairlerin kasketli hüznünde bir kartala binip gidiyor
askere giden bir yiðit delikanlý gibi ölüme
’’kuþlarýn uçuþundan belli
birþeyler olacak yarýn’’
der gibi þairlerden biri asýrlar öncesinde
ilkel seslerimde bir seviþmeden daha çýkýyorum
yastýðýmý paylaþtýðým ikinci tekil yalnýzlýk
bir an düþünür gibi oluyorum yaþamayý
domateslerini okþarken þairin bir baþkasý bahçesinde
her ünlü de aslýnda insandýr tezini doðruluyorum
lavaboya kadar gitmesi lazým birkaç saniye kadar
kendim ýsýnýyorum boþ keselerimi yakýp en baþtan
yeni baþtan ýrzýna geçilirken tarihsel kahramanlýklarýn
yanýyor sevilene ait mektuplarýmýn hepsi
ikiþer üçer tükeniyor kelamýmda ilhamlarým
’’þimdi gülüþlerimiz yýrtýcý, gülüþlerimiz korkunç
aðýr, kara bir zýrh taþýdýðýmýzdan’’
babam doðuyor soðuk bir kýþ gününde sanýrým
þimdi yüreðimi Haliç’de zincirliyorum
sevgili/m insanlýðýmdan utandýðým dün gibi
ayný yolu geçip giderken þairlerin cenazelerinde
ikinci tekil yalnýzlýklarý okþuyorum göðsümün kýllarýnda
dünyanýn döndüðü yerde eylemsiz bir ayet misali
bekliyorum ikinci efendim makberi
susuyor yaralarýmýza ait ýrmaðýna yakýn bir su baþýnda
zafersiz kaldýðýný artýk bilen bir Ýstanbul gülüþü
polis kaydýna artýk geçilmiþ cenaze iþlemlerinde
adli bürodan teessüfle ayrýlýyor þairin kendisi
’’Analardýr adam eden adamý
aydýnlýklardýr önümüzde gider.
Sizi de bir ana doðurmadý mý? ’’
daðlara küfreden mermiler kadar sýcak sözleri
pratisyen hekim kadar unvansýz kalýrken kanayan yara
insaný iki defa köle ediyor o azgýn yaþama tutkusuna
biri severken, diðeri ölürken
bir defa daha dediðimi anýmsýyorum kirli kulaðýna
sarýmtýrak suyunu akýtýrken þehrin tek kanallý yýllarýndan
sarý süpürgelerinde yýllarý geçirtirken bir kadýn
pahalý dükkanlarýn önü kadar boþ oluyor
saçlarýndan tutup da zorla aþka inandýrmaya çalýþtýðým adýn
hatýrýn düþen ilk gözyaþýna emanet kalýyor aldanýþlarým
otuz bin fersah açýlmadan yaþam koyundan þair
evraklarý arasýnda bir tütün arýyor feri yitmiþ elleriyle
’’Akþamý getiren sesleri dinle
Dinle de gönlümü alýver gitsin ’’
çakmaðýnda kendini yakan ziyasýný boþaltýyor emeðiyle
ve son Ra kalýyor dolunaylý bir gecede düþünceler
basitleþen gece yarýsý öpüþmelerinde yatak odalarý sýcak
çarþaflarýn soðuk yüzü iki tende mecbur kirlenmeye
solan umutlarýný saçlarýný toplar gibi rengine katýyor
genç bir kýz kadar yetmiþ yaþýnda aðýrbaþlý bir kadýn
sevmeye hiç küsmemiþ yaný ikinci sahibini bekliyor hayattan
filozof akrabalarýn hepsi mirasýnýn peþinde
azgýn yaþama tutkusunda kalemime sýmsýký sarýlýyorum
’’bütün þairlerin seni anlattýðýný düþündüm
çok mu onursuz haykýrýþým
sana sahip olmak için tam zamaný sanýrým’’
tamam buda kaderinin bir yanýlgýsýdýr yaþýyorum
o azgýn yaþama tutkusuna
iþte öyle aslýnda yaþamak adýna
insanlarýn diþlediði kayanýn geri kalan umutlarýyla
biriken sonbahar tortusunu
ve çýplak izlerinde ayak kokusunu
gözyaþlarýn kadar aziz biliyorum sevgilim
’’emr-i vaki yaptýðýma bakmasýn kimse
kanayan yaralarýmýzda dokundukça herkesin sesi ayný oluyor
of’lamalarda’’
milattan sonra birkaç asýr geçince kuzeye gidelim
haydi efenim...