Yaðmurlar pek meraklý gözüme düþmeye
Çocukluðu unutmuþum düþmeye düþmeye
Topal teyze elinde bastonla kaldýrýrken Dünyanýn yükünü
Zaman yaladý tükürdüðünü!
Þimdi Gönlüm kasým’dan geçer durur
Her doðum günümde bir aðaç kurur...
Bana son/baharlarýnla gelme tazecikleri istiyorum hep
Ne bileyim kuru dal yaprak deðil,yeþil bir fidan mesela
Geceleri sevmiyorum yeyip bitiriyorlar günümü
Yaþýmý geçiresim yok bu yüzden katlýyor üzünütümü!
Yaðmurlar pek ürkek kayarken kirpiklerimin arasýndan
Bir çocuk baþ gösterir kaf daðýndan~