BÝR ERKEK
Bir Temmuz akþamýnda, bir gülün fidanýnda
Sýrýlsýklam gözlerimde yaþlar damladýðýnda
Uzatýnca ellerimi tutacak sandýðým
Sen miydin yanýmdaki, adýný andýðýmda.
Göremeyen gözlerimin açmayan perdesiydin
Hissetmeyen kalbimin duyulmayan sesiydin
Bir adým ötemdeki ulaþýlmaz varlýðým
Söylesene sevgilim ruhumdaki sen miydin?
Ellerin sanki bahar avucumda duruyor
Bedenime sýmsýcak gözlerin dokunuyor
Ýçimdesin bembeyaz gelinlikle sardýðým
Varmýþsýn sanýyorum, yokluðun acýtýyor.
…………………
VE BÝR KADIN
Ne Temmuzlar, ne baharlar kaldý
Her baharým açýlmayan güllerimle hazana vardý
Ellerim daima boþluðu sardý
Sol yanýmý sorma, orasý hep boþ kaldý
Gözlerin görmezdi
Kalbin hissetmezdi
Sessiz çýðlýklarýmý kulaklarýn asla duymazdý.
Sanma gözyaþýmý silecek birine
Ben hiç ihtiyaç duymadým.
Duydum ama sen hep yoktun;
Söz yaþlarým ki hep içime aktý
Geceler yýldýzlar dinledi kadere þikâyetimi
Ruhuma bir þefkat eli dokunup da
Hicranýný dindirmedi
Çok uzaktýn bana
Ruhun ise kuru kalabalýk
Çok meþguldün yýllar boyu…
Sanmýyorum
Yokluðumu fark etmiþ bile olamazdýn.
Ellerimde nice baharlar soldu geçti
Gözlerim ki hep yýktýðýn viraneye baktý
Bakýþlarýmdaki sevgi bir kara taþa döndü
Bembeyaz gelinlikle sardýðýn
Sonra bir kenara fýrlatýp attýðýndým
Ýçimde nice aþklar öldü
Nice heveslerim baþlamadan bitti
Ruhumda heyecanlarým tükendi
Yaþama sevinçlerim yerini yeise terk etti.
Þimdilerde soruyorsun
Var mýsýn Yok musun?
Ben bile bu suale cevap veremiyorum
Çok acý ama iþte gerçek; sen de biliyorsun
Var mýyým yok muyum?
Ýnan artýk ben de bilmiyorum…
Yaþam öyle kanattý ki
Gülmeyi beceremeden tükendi geçti ömrüm
Artýk bil ki;
Ýstesem de gülemiyorum...
Perihan TUNÇOK KILIÇ
Esmize ÝZMÝR
13.9.2011