Bir çýnar aðacýnýn gölgesinde,
Dizlerinin dibindeyim.
Dinleniyorum zamanlar boyunca.
Aylardan Ekim sonu,
Mevsim ise Sonbahar.
Zaman güneþten çalýnmýþçasýna;
Bahar muþtulu bir güzellik ki,
Sorma akýllara zarar…
Kuytusuna sokulduðum ulu Çýnar,
Baþým ise dizlerinde…
Sen varsýn;
Korkum yok,
Yutar mý beni daha karanlýklar?
Düþtünse bir çöle,
Seraplarý yar et derdin kendine.
Leyla’nýn Mecnun’u misali
Bir cerenin gözlerinde
Aydýnlýðýn izini bul derdin kendi kendine.
Kararlýyým ben de...
Sana gelmek için;
Ezel kervaný ile düþerim yollara
Gönlüm varmak ister gönül baðýna.
Zor yollar
Acýmasýz yýllar
Asýrlar var ki,
Sensiz....
Hep;
Zifirle kaplý semalar.
Karanlýklardayým…
Ama bilirim,
Bilirim ki;
Ýzini sürerim tez olur sabahlar
Varlýðýnla þafaklar söker
Kara libasýndan soyunur gece
Çöl yanmýþlýðým diner
Susuzluðum, Aslý ile beraber düþer suyun peþine
Gökler Kerem misali rahmet olup yaðar
Ýlmik ilmik dökülür üzerimize.
O Vakit
Cem olur seninle her dem.
Rahmete bulanýr
Sevinçten aðlardýk biz
Kasvet perdesi kalkar gözümüzden
Yeise yer kalmaz sökülür özümüzden
Ab-ý hayat tasýný uzatýr
Ýçeriz kana kana Hýzýr elinden
Umutlarýmýz cemreye durur
Düþerdik tohum misali
Bahara karýlan gönüllerimizden
Aþkla doðardýk
Nadasa kalmýþ ömrümüzden
Bir bahar vakti
Ýnan ki;
Yeniden, yeniden...
Perihan TUNÇOK KILIÇ
ESMÝZE 26.10.2011
ÝZMÝR