Sevdikçe çoðaldý içimde yokluðun
Yalnýzlýðýmla oturup dertleþtim bu gün
Þiirler geçti aklýmdan sana söylemek istediðim
Hayalinin ellerinden tutup
Gözyaþlarýma dokunsan istedim
Bu gece her mahzun gönlün yarasýnda kanamak
Her çaresizliðin ortasýnda ben kaybolmak istedim
Sonra
Öylece kýþlarý aldatýp
Bir er bahar düþledim
Badem çiçeklerini açtýrdým telaþla
Kardelenlerle boy verdim
Kapýda bekleyen kara kýþlara inat
Olmadý
Yalpaladým
Yokluðuna takýldý ayaklarým
Ellerin yoktu ellerimden tutacak
Tutunamadým
Düþtüm kimsesizliðimin ortasýna
Yazlarým üþüdü
Narlarla daðlandý kýþlarým
Çalýnmýþ, el bebek gül bebek beslediðim umutlarým…
Þimdi söylenmemiþ tüm sözleri
Þiirlerde söylesem ne yazar.
Kanar mý bu yara
Düþer mi kabuklarý
Dökülür mü içimi sýzlatan tüm birikmiþ acýlarým
Vurgun yemiþ nasipsiz bir balýkçýyým
Koynunda sakladýðý incisini
Bir acüzenin boynuna kaptýrmýþ, içi boþ istiridyeyim
Balýklarýný seherlerde arsýz martýlara yaðmalatmýþ
Bir ölü deniz…
Ýþte hepsi benim…
Zaman arsýz
Zaman umarsýz
Vaktin iki ucunda sürekli kanayan biz ki iki bahtsýz
Gözpýnarlarýmda acil dökülmeye hazýr damlalar
Boðazýmda o geçmeyen yumru
Gülüþlerin çoðaldýkça aðlýyorum
Kundaðý nakýþsýz bir sevdanýn
Kefen biçilmiþ taze ölüsüyüm
Umutlarýmýn eli kýrýk
Sevinçlerimin beli bükük
Sussa ya artýk,
Sussa baðýrmasa
Kulaklarýmda suskunluk vakitlerimden kalma
Çýðlýk çýðlýða söyleyemediklerim…
Ne çare gücüm yetmiyor
Kendi masalýmýn kabir azabýnda üþüyorum
Üzerime abanan yalnýzlýðýmda bir nefesine tutunuyorum
Bu gece yine çok üstüme üstüme geldin
Kar tanesi idin
Çýða dönüþtün
Ýçine hapsoldum kalbinin hücrelerinin
Ezildim
Hýrpalandým
Ýçin için sýzladým
Hadi çýk uykularýmdan
Uzaklaþ düþlerimden
Býrak artýk
Uyumalýyým….
Sen de farkýndasýn be Gül’üm
Daha sabaha çok karanlýk var…
15 Mart 2012 Perþembe Ýzmir
Perihan TUNÇOK KILIÇ
ESMÝZE
caným arkadaþým geciktim teþekkürde biliyorum ne kadar telefonla görüþsek te bir kez de, buradan teþekkürlerimi sevgilerimi yollamak istedim..Ýyi ki varsýn çok saðol var ol