Alaca karanlýk düþtü tepelere gözlerim gökyüzünü karanlða bulayan o maviliðine daldý Düþlerim yarým kaldý hayatým gibi..! Babamýn sesi belirdi kulaklarýmda , seslendi Hadii annen gelmiyor mu diye.
Gece kuþu yine baþladý kukaklarý delen o sesiyle ve hep ayný tempoda Bir yandan cýrcýr böcekleri, hýçkýrýklarýmý okþayan cýrýltýsýyla
Boðazýmda bir topak düðüm yalnýzlýðým Kimim Nerdeyim Nerden geldim Adresim Kimliðim Neyim neyim ben Gözlerimi dolduran yada duygularýmý donduran bu alaca karanlýk
heyhat ...
Yolda olsaydým þimdi aðustos böcekleri konsaydý üstüme bir elimde gece feneri bir elimde alaca karanlýk Kasabanýn altbaþýnda mezarlýk daha dün bir genç gömdüler tanýdýk Annemler yas evine gittiler Korktum o gece uyumaktan korktum
Ölümü biliyorum, biraz sonra kapýyý sessizce açýp girecek sanýyorum. Azraiiiiil biliyorum ölmeyi ölmeyi biliyorum Hayat boþ gülmek yok ölüm ani...
korkuyorum
Gözlerimi kapatýp hayale dalýyorum, yürüyorum Bir elimde gece feneri bir elimde alaca karanlýk...
ahucan merter
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahucan merter Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.