" Cömert Yýlmaz’a "
/düþlerimizi sapanla vursa da
karanlýðýn harâmileri
çýlga kokusunda güneþe yürümekti yaþam!/
soluksuzluðu istifliyor
gecenin gerdeðinde kaybolan çýðlýklar!
yüreklerimizin deltasýnda
vefasýzlýðýn vadilerine koþuyor kýsraklar
avuçlarýndaki baba kalesini ser surlarýma
serçe parmaðým aðrýyor usta!
çaresizliðe mýhlanmýþ anlarýn
zifiri kýlcallarýnda þahlanýyor karýncalar
týrnaklarýmýzý sökerken tozu dumana katan gölgeler
kýnýnda kutsallar döküyor topraðýn rahmi
sabrýn tespihini kopardý
annelerin ak yazmasýný yakan hüzünler
kaldýrýmlar kýblesiz umutlarýn kefâretini ödüyor usta!
insanlýk!
safrasýný döküyor umudun kabzasýna
savaþlarýn kardeþliði vuran kurþunu yýrtýyor
gamzemizdeki göðü…
metruk susuþlarýn sýð sularýnda yanýyor nefesler
yanýyor usta!…
söyle usta!
sen doðarken de yaþamýn zülâlinde kýrýldý mý?
kelâmýn beline dolanan oratoryolar
oysa…
melez acýlar arýnýrdý su sesinin
tavaf edilmemiþ sýrlý sepkeninde!
gözlerimin retinasýnda
hüzün þiveli çocuklar kanýyor
kanýyor usta!…
Mehtap ALTAN
Eylül 2011
Doðum Günün Kutlu Olsun Usta!