beþ vakit yanarken mor salkýmlý düþlerim
ihtimalin ahraz saçaðýna tutunur
alnýndan vurulan gülüþlerim
eskiyen yanlarýmýn tütsülenmiþ bulutlarýndan
süzülür
kanadýkça imlâsýnda yiten gölgem
geceye bilenen aynalarda
sabahý kucaklarken an
ruhum arýnmýþ ezgilerde ritmini arar
þehrimin gözlerine inen puslu yalnýzlýðýn gam_ý feryadýnda
sus perdesinin hüznü var
iþte
o uçurumun en kuytusunda
büyütüyorum korkularýmýn lâl yakarýþlarýný
oysa
durgun sulardan geçerken arzularýmýn haylaz sancýsý
bir þiir kadar huzurdu kýyýlarýmýn derinliði
bilmediler!
yüreðimi dikenli teller sararken
ruhum! baharýn ellerinde kanýyor
acý bir sonun silsilesine yeniliyorum
kýyamet köprüsünde demleniyor
son çýðlýðým
vefasýz bir rüzgarýn getirdiði iç çekiþlerde
susturuyorum hayatý
ýssýzlýðýn kýdemli duruþunu giyiniyor
ruhumun çýplak silüeti
sen sükût_u firarim!
hadi kirpiklerine al beni
gözlerinden yüreðine damlayacaðým
ve…
Mehtap ALTAN
31.08.2010