/kandýrýlmýþ bir çocuðun
gözlerinde ölürmüþ saltanatýndan vazgeçen aþkýn sesi!
sonrasý âh’lara sürülen sustalý düþler manifestosu /
harflerim düðümleniyor boðazýma
sapanlarý olanlarýn menzili olduk diyor içimdeki kýz!
küskün ýrmaklarým yakýyor gönlümün rahlesini
annesiz çocuklar gibi çýrpýnýyor polyanna’yý öldüren yaným
güvelenmiþ geç kalýnmýþlýklarýn þerefine
susalým mý ömrüm!
yaþam
topuklarýyla karýncalar öldüren cüceler doðuruyor ! …
çisil çisil yaðýyor zifiri yalnýzlýk
ört gamzelerimi n’olur
ört !
daðýlýyor þiirin telli duvaklý beþiðine
yüksek ökçeli korkularým!
en çok serçe parmaðým aðrýyor
en çok göðüme gül toplayan i mgelerim kanýyor
gamzelerimde mayýnlarýný patlatýyor
baþaklarýn çýðlýðýný tarayan rüzgâr!
ve yokluðun eyy!
yokluðun varlýðýmý öksüz býrakýyor…
genzime mýhlanýyor zamanýn öksürüðü
paslý aðýtlar kamçýlýyor
fukara güvercinlerimin kanatlarýný!
öldürülen düþlerimin vebali asýlýyor
þiirin boynuna!
beni bir sokak çocuðunun gözlerine göm eyy!
bilirsin
yaþam kangren olmuþ topraklardan doðururmuþ
üvey ninnilerle büyüttüðü çocuklarý!
hatta öpermiþ kabuðu en derin yaranýn baðrýndan
ki öksüz kalan günâhlar göversin
ki gülleri lekeli aðýtlar katmerlensin diye!
gözlerime türküler yükleyen derin sessizlik!
hadi durma
kamburumdaki dikenleri yaralý bir eyvallaha baðýþla!
birazdan satýlýk düþler gömülecek
h i ç l i ð i n ölüsü olmayan mezarlýðýna...
Mehtap ALTAN