EBEDİ DOST...
Zifiri karanlýðý aðýr olan bir gecenin içindeyim
Volta atýyorum peþi sýra
Sarsak adýmlarla,
Ayýn rengini unutalý yýllar oldu,
Güneþ sanki hiç doðmadý odamda
kýyýdan esen deli rüzgarýn serinliði hiç uðramadý içerilerime,
yanýp tutuþtuðum insanlar kayboldu içimdeki karanlýk gecenin içinde,
en sonuncuda yaptý güzelliðini yarý yarýya terk etti..
II-
þimdilerde pusulasýný kaybetmiþ garip bir gezginciyim
arar dururum hiç býkmadan
sabreden bir derviþ gibi
þemsini arayan Mevlana gibi…
seher vakti uyanýr uyanmaz motifli seccademin içinde yuvarlanýrým
teseli ararým hiç durmadan ,
gökyüzüne takýlýr yaþlý gözlerim,
saða sola durmadan yuvarlanýr gözbebeklerim
nerde olduðunu ararým ama bilirim yanýmda olduðunu
yüzüm nurlanýr,
kalbim yerinden çýkacakmýþ gibi kýmýl kýmýl atar
gözlerime yanýk bi tebbesüm vurur
sonunda anlarým hüzünlerime ortak olmuþ yücelerin yücesi…
IIII-
yeryüzü siktir sille çekse de,
karanlýk her tarafýmý sarýp sarmalasa da
herkes sinsi bir düþman olsada
kudurtan tutkular seni rehin alsada
hasretlik rüzgarý seni bitirsede
yarin elini uzatmasada
bilirsin ki tek dost baki olan yüce ALLAH’týr…
Onun olduðu yerde ne endiþe vardýr
Nede kimsesizlik…
Boþver gerisini her þey siyah bir çantada gizlenmiþ yalana benzer…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.