Ben karanlýk bir akþamda,
Tutuldum bu sancýya,
Seni düþündüðüm her anda,
Gecemi göðün en parlak yýldýzý aydýnlattý,
Ay nasýl denize aþýktýr bilirsin,
Gecelerce süren med cezirlerde,
Seviþirler birbirleriyle.
Çeker durur denizi,
Kendine kavuþma ümidiyle,
Oysa nasýlda uzaktýr ikisi de birbirine...
Hiç bir araya gelemezler,
Ama yinede umutla sürer gider bu gelgitler...
Bende o med cezirlerde,
Seni hayal ederim hep,
Yanýnda yamacýnda olmayý,
Nefesini nefesimde duymayý,
Ýçimde tutturduðum seni,
Sana anlatmayý,
Hayallerimi ve simsiyah gecelerimde,
Senle kaybolmayý...
Ben karanlýklarda beklemeyi seviyorum aslýnda,
Gecenin gizinde saklanmayý,
Duygularýmla kör ebe oynamayý,
O görmezlikte bile hislerim,
Beni sana getirmeli.
Mahþer-i karanlýkta bile,
Iþýðýn yol göstermeli bana,
Aydýnlýðým olmalý gözlerinin parýltýsý,
Sen ve ben,
Týpký gece ve ay
Ay ve deniz gibi,
Bak iþte sevgilim,
Yine bir MED CEZÝR vakti.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.