Ölü vakitlerin içindeki karmaþada Ýdam ediliyor duygular, Aðlak bakýþlar öylece kalýyor, Ses yok, Sükûnete bürünüyor biranda her yer.
Kehribar sarýsý aðaçlar aðlýyor, Yanýyor caný, Kopuyor bir bir yapraklarý, Ölüyor ardý sýra umutlarý, Tükenip teslim oluyor kimsesizliðe, Yemyeþil örtüsü üzerinden gidiyor. Çýplaklýðýn mahcubiyetiyle, Üþüyor yorgun bedeni Topraða daha sýký sarýlýyor, Kopan fýrtýnada yýkýlmamak için, Anlýyor ki gerçek olan köklerinde, Sýmsýký sarýlýyor ona aþkla, Düþmesin diye sevgilisi, Yakalýyor onu sýkýca, Gerçek yar köklerinde, Ne dal, Ne yaprak, Asýl olan toprak aslýnda, Aðacýn yaþam hikayesinde....
Derken bir gün Çalýyor tahta kapý, Duygulara Ayyaþ Sevdaya bitik bir yar geliyor Giriyor umutlarýn koynuna, Ben geldin diyor yarýnlarýna, Kalan üç beþ günlük soluðunuza, Umut besliyor müptela bakýþlarla, Yeniden adým atýyor Sevda çeþmesinin baþýndan su içmeye, Ama yarým yamalak kalan bir aþkýn enkazý var orda, Ýzin vermiyor duygular onu aþkla kandýrmaya, Ýstemiyor yarýnlar, Meçhulün içinde kaybolmayý. Aþký tam yakalýyorum derken Gözyaþlarýnda yýkanmayý. Yeniden baþlýyorum derken, acýlarda dem bulmayý....
Geç kaldýn sevgili sevdaya, Gidiþ zamaný gelip vuran kapýya, Ne söylenir ki böyle yazýlmýþ kaderim, Sonbaharda gelen sevgiliyi ben neyleyim. Sosyal Medyada Paylaşın:
gulizk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.