Yüzünde, jilet izi. Ýçinde cehennem melekleri. Sen inanýyor musun bilmem ama, Tanrý sana inanmýyor belli sevgili...
Gelen gideni aratmýþ sevgilim, üzüldüm. Aþk bende diyordun oysa. Sende deðilse, kalmadýysa sende hiçbir þey, Belki bendedir? Ulan yoksa gerçtekten de aþk diye bir þey yok mu? Kandýrýldýk mý sevgili?
Bu uydurma þey uðruna kaç kiþi birbirini üzdüyse, Kaç kiþi öldüyse uðruna, iþte o kadar tanrýlý bir dine mensubum artýk. Ve ölünce peygamberi olacaðým... Ama telaþlanma, Yeniden geleyim dünyaya, Sevmeyi haram, seviþmeyi farz kýlacaðým. Terk ediliþlerde susmak yerine, küfretmek sünnet. Aðýz dolusu küfürler edeceksin, rahatlayacaksýn. Ki zaten edepsizce çekip gidene, edebi þiirler yazmak çok saçma! Bundan sonra, Bütün þairler en büyük acýsýna küfretsin Bende sana edeceðim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Poyraz Bayram Gök Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.