Penceresi Yırtık / Lâ
Ne vakit pencereye konan yitik bir serçe ölse içimde
Garip bir hüzün aðlarým kente
…
Dilime zerk edilen yargýsýz cümlelerin öznesi gibi
Saklanýyorum özüme
Özüm kýrýlmýþ pencerelere takýlan poþet gibi sahipsiz sanki
Dolanýp duruyor ellerimde.
Ölümü öptüðünden beri hiçbir þehir kucaklamýyor beni
Saçaklarý yanan göðün zehri zerk oluyor dilime.
Hani gök öper ya en anlamsýz sabah vakitlerinde
Ýþte o an üstüme yýðýlýyor aðlamaklý kirpiklerin
Yine sevsene der gibi
Kolu kýrýlýyor içimde.
Neden bilmem
Þiir bile biriktiremiyorum kaygýlý çocukluðuma
Her sese kulak verdiðimde anlýyorum ki
Çocukluðum, ýzdýrabýnla ganj nehrinin çamurlu sularýna gömülmüþ
Ve beni yitik bir serçe bulmuþ düþümde.
…
Evet, birçok adamý sevdim
Öptüðüm de oldu, öldürdüðüm de.
G-özüme sokulan peþ para etmez puþtlarýn kader çizgilerini de gördüm
Dahasý hep sevdim yalnýzlýðýmý
Geceye küsmeleri saymazsak eðer
En çok özlenen sigara molalarýnda terk ettim seni.
Sonra bir daha öptüm ve yine öldürdüm.
Soðuk duvarlara yansýyan silüetine sövdüm birde
Öyle güzel durmuþtu ki kalbin örttüm üstünü de.
Özlediðimde gördüm ki
Köþe baþý serserilerinin duasýna kalmýþ umudum
Sonra bir daha sövdüm…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.