Acının ve açlığın kargaları var, akbabaları; Sizin tarlanızda buğday, bilmem kaç dönüm. Yazgısı aç çocukların, plastik oyuncakları; Aklınızın ermediği kolaylıkta ürüyor ölüm.
Misket bombaları kalleş sekiyor karanlıkta, Havaya yanık et kokusu karışırken şiddetin. Bir opera gösterisi sanki, eyvah, her çığlıkta; Daha doğmadan kaç çocuk çaresiz ve yetim!
Dünya’nın neresine gidersen git, küresel balçık; Kan ve gözyaşıyla doluyor kasası beylerin! Olmayan yarınlarını kurtarmaya çalışıyor, açık; İzbe işliklerde saf düşlerini bırakanlar rehin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.