eylül çocuðuyum ben yaðmurlarýn alýp götürdüðü
ve kimsenin görmediði izbelere býraktýðý çocuk
tek renkli abaküstü yüzümdeki sokak lekesi
büyümeye hiç zamaným olmadý kundaksýz sabahlarda
yaðmur yaðýyordu muhtemelen doðduðumda
göbek baðýmdan baþladým yýrtýlmaya ve kaybolmaya
þeffaf gözlerim vardý aðlatanlar kirletti
avuçlarýma býraktýklarý dünya kadar büyük bir sessizlikti
çýplaktým içimde þiirden baþka bir þey yoktu
telaþým düþtü önce çocukluðumdan
yasadýþý kelimeler taþýdým ýssýz rüyalarýma uykusuzdum
suikastlar düzenlediler yüreðime ben yardým ettim
tenime örttüm tüm þiirleri uyudum
suç üstü ele vereceðim bu gece kendimi
okþadýkça yaralarýmý zamansýz esen rüzgâr
ellerime döküldü kabuklarý ayrýlýðýn
arka bahçeye gömdüm sol elimle kazdýðým
bir çocuk býçaklanýr gibi vuruldu kýyýya aðzýmdan düþen harfler
sakladým yüzümü karanlýk odalarýn tahta dolaplarýna
ömründen düþtüm ömrümden düþtü ömrüne düþecektim yusuf
tuttum saçlarýmdan kendimi uyanma artýk geceleri sýzýmla
giyin kuþan hüznünü ve þiirleri
çýkabilirsin sokaða tek baþýna sokaklar satýlýk ruhlar yankýsý
beni býrak içerisi endiþe içerisi dinamit
hiç bir uyku silemez gözlerimden çelik býçaklý adýný
uçurtma avcýlarý pusuda bekliyor vursunlar umutlarý
derin bir özlem ve tuz birikti çukurlarýna gecenin
kartpostal þehirlerine yatýrdým düþlerimi
avaz avaz bir þarký söylüyor þimdi sonbahar gelini eylül
..
bir mektup yolluyorum þimdi çocukluðuma
önce annem okumuyor
sonra sen...
..