- Mama, atlarýyla gelip yuva yapýyor kalbime karýncalar giriþi ücretsiz bir lunaparka benzedi tüm bedenim o’na âþýk olduðumda-
Göðüs kafesimde toplanýyor aþk tanrýlarýnýn büyük meclisi bir adamýn yüzü hakkýnda verilecek karar için. Oysa kara kýþa özgürlük manifestosu okuyamayacak bir at kadar yorgunum. ‘Aþk!’ diyorsun da… Henüz ölmüþtüm, biraz daha ölmekten utanýyorum!
Ve iþte bu yüzünden bir bakire gibi kýzarýyor yanaklarým seni öperken.
Saatler durup durup gözlerimin içine bakýyor Geçip gitmeyi bilmiyorum bir türlü senden Ah bu aþk, güneþe söz geçiremeyen bir günbatýmý sanki!
Ve ‘Aþk’ diyorsun da… Hep sanaydý, daha fazlasý öldürür diye korkuyorum!
Sosyal Medyada Paylaşın:
H. Karataş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.