Geriye dönüp bakmadan Ýzini sürdüm ölümün hep ardým sýra, Sararmýþ býyýðýma emanet ettim cýgarayý. Solmuþ bir akþam üstünün son mahsulüydü bu, Azrail beklemenin bilmem kaçýncý aný... Ýnadýna yaþayan, Hüzne müptela bir adam vardý. Hatýrladýn mý...?
Gölgesinden karanlýk benzinde,gül kurusu Sol tarafý kabristana aþina. Koynuna doldurup onca karanlýklarý, Hani hicraný yüreðinde büyüten, Hani ölümleri korkutan bir adam vardý. Hatýrladýn mý...? Ýþte bu o adamýn son þiiridir. Ayrýlýðý devriðe devþirmenin resmidir. Haydi son kez, Selam olsun kaldýrýmlara, Selam olsun zerreden þemse, Ýðneden ipliðe... Artýk vakit tamam, Gidiyorum... Gidiyorum sýrtýma çoktan sardým þiirlerimi, Ve yüreðime sýkýþtýrdým özlemlerimi. Hakkýný helal et be akþam sefasý, Hakkýný helal et saksýdaki menekþe, Hakkýný helal et gün batýmý, Mavi gök,mavi deniz, Martýlar,ince belli bardaðým, Yüzümü okþayan seccadem, Hüznüme sarýlan dem, Ve sen kýrýk bir çerçeveye mahkum hayalim Hakkýný helal et emii... O giden benim...
Artýk dönüþü olmayan bir yola vurdum kendimi, Ruhum Azrail’e emanet. Aldýrma gözlerimde ki sele, Gözlerim gözlerine emanet. Dün gece, En kuru boya ile çizdim resmimi, Belki de amaç; Gizlemekti göz yaþýmýn rengini. Aman neyse ne boþver be gülüm. Hangi yandan gelirse razýyým ölüm. Aðlýyorum iþte, Dalýp dalýp derinlere, Adýmlarým kaldýrýma emanet... Eyy dem vurduðum hain gece, Týrnaklarýmla kazýdýðým katil duvar Bilmez misin? ruhum hüznünde solar. En kýrýlgan düþleri býrak benimle gitsin, Býrak can buzu yürek közümde erisin. Artýk dur demesin ardým sýra kan kokulu güller, Birer birer kolye oldu ruhumda ölümler.
Ýþte gidiyorum, Aðýr aðýr üzmeden taþ kaldýrýmlarý, Ve uyandýrmadan yüreðimde uyuyan hatýralarý. Gidiyorum... Gidiyorum; Sonsuzluklar ülkesinde, Ebediyete münhasýr bir ruh haletiyle. Ve sindiremediðim hain sevgilim nefretimle. Ben gidince suyunu, en garip þair versin menekþelerin. Ve dokunmasýn odamýn sývasýna, Orada kansýz þiirlerin hatýrasý saklýdýr. Orada binlerce isimsiz þiirin adý kazýlýdýr. Neyse...Ayrýlýk kýsa olmalý, Her þey gibi bu þiirde bir son bulmalý...
Buhranlar sýra sýra, Sus pus oldu benliðim. Suçunu ben üstlendim Faili meçhul þiirlerin. Gece kara gömleðini giydiðinde sýrtýna, Bir adam yol alýr aðýr adýmlarla, Dilinde gece karasý mýsralar, Sýrtýnda vebali yalçýn hayallerin Beceremedi yaþamayý iþte...Affedin! Artýk dönüþü olmayan bir yol benimkisi, Benimkisi küsmek belki de küsülmeyecek þeylere, Hakkýný helal et ne olur cam, çerçeve, Taþ yastýk,tahta kalem,kýrýk musluk, Býrakýn be dostlar; Akarsa aksýn kaným oluk oluk. Sönmüþ volkan ardýna, Bir garip inzivadýr ölüm. Ýsyansýz, mütebbessim gözyaþýyla geçti ömrüm. Ýþte bu ölüme gülen þairin þiirdir. Ýþte bu, Her þairin yüreðine düþen gölgedir...
Suskunluðumun parmak izlerini siler mi rüzgar? Belirsiz bir zaman aralýðýna düþer mi cismim? Kaç melek çaðýrýr þu yorgun bedenimi? Þairler mi saracak boydan boya kefenimi? Oysa daha yazacak kaç þiir var gönül zulamda. Yazýk kalem susacak mý en hoyrat zamanýnda. Bu kaçýncý veda eðerek gözlerini yere. Bu kaçýncý veda; Aldýrmadan yüreðin onlarca depremine. Artýk vakit tamam, Ben gidiyorum... Gün batýmý senin olsun, Ben þafakta ölüyorum...
Engin Badem Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.