Aþka, ayrýlýða, hüzne dair söylenmemiþ,
Ya da yazýlmamýþ cümle kalmýþ mýdýr?
Bu ülkenin insanlarý;
Avrupada yaþayan,
Ýstanbul’da çalýþan,
Ya da Anadolu’da çoban.
Aþktan yana neyse kýsmetine düþen, adaletle almýþ mýdýr?
Alamam sandým, belki geç kaldým,sonunda aldým.
Hemde istemeden, verin demeden hatta tercih bile etmeden.
Adaletli yaný var mý bilmiyorum.
Aldým aklýma, vurdum sýrtýma, gözü kapalý yürüyorum.
Yalnýzca bu sevdada, seni istemiyorum.
Sen olmadan, senle çok þey paylaþtýk;
Deniz kenarýnda balýk yedik,
Sahil sinemasýnda, romantik film seyrettik.
Sonra seni iþ toplantýlarýma kattým.
Bende kalalý beri, geceleri senle yattým.
Diyeceðim o ki, adýn her neyse yar ya da sevgili,
Türkiye’nin fiziki haritasýnda, bir tek aðaç ne kadar önemliyse
Senin fiziki yapýn, benim için o kadar önemli.
Mecnundan öðrendim iþin sýrrýný.
Ruhun bende kalsýn, al git fiziki yapýný.
Sen
Aklýmdan, kalbimden silemediðim,
Gözümü açtýðýmda, yanýmda istemediðim,
Ömrümün, elinde noktalanacaðýný bildiðim,
Ölüm meleðim…
Sen
Lüks lokantanýn aþçýsý ya da otomobilin motor kayýþý,
Ýlkbaharda, sevda yaðmurlarýnýn usul usul yaðýþý,
Sýzma öncesinin son birasý,
Adem ile Havva’nýn mirasý.
E be sevgili, e be yar çöktün içime,
Sakýn, ama sakýn ha döneyim deme…
Halit Gültekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.