Bir gün daha bitiyor,
Güneþ çoktan vardý diðer yarým küreye,
Karanlýk baþladý yavaþça.
Çekildiler birer birer evlerine, sahte dünyamýn sahte insanlarý.
Soðuk ve loþ þimdi þehrimin tüm mahalle ve sokaklarý.
Ne oldu bu þehre, parklarda eser yok sevenlerden,
Ýzleri belirginleþmiþ insanlarýn yüzlerinde, üþümüþlüðün.
Eþkýya mý indi duygulara daðlardan,
Amansýz bir salgýn mý götürdü ruhlarý, nedir gördüðüm?
Hangi güç kelepçe vurmuþ kalplere,
Yaþam kördüðüm.
Ben bu þehirde sevmiþtim oysa, bu þehirde bulmuþtum öbür yarýmý.
Bu þehirde severken ben, mevsim bahardý.
Sevdalara düþtü mü ayrýlýklar,
Açmazdý yapraklarýný kasýmpatýlar, kumrular aðlardý.
Sevmiyor çýkmasýndan en çok üzülense, sevenler deðil;
Papatyalardý…
Halit Gültekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.