Sýðýndýðýn limanda kaçak bir yapý var deyip, yýkmaya geldiler bir sabah. Kuþlarýn gölgesinde yetim kaldý tüm sevdiðin canlar:
...kediler, köpekler, karýncalar ...
ve
’...Þimdi gökyüzünde çýðlýk çýðlýða, o mutlu mesut martýlar...’
Ayný masalý kaç defa gördü þu gökyüzü kaç defa ayný besteyi çalýverdi yerküre incinen gönüllere merhem sürebildi mi olabildi mi geçen zamanlar en büyük çare
-’...sevmek hala ayný otobüs duraðýnda beklerken, yorulsa dahi, bekliyordu ya...’
Kapanmadý yaralarýn hiçbiri nemli gözlere sebep olmuþ eski evlerin damlarýnda kiremitler farelerin koþuþtuðu güzel günler tatmin olunmamýþ taptaze ümitler
Hiçbir illegal talep kabul görmemiþti ölümler Yalanlarý sevdi yaþamak her defasýnda Bir söz daha verildi köprü altý yorgunluðundan:
-’Küçüðüm, (.)þimdi bir baþka (.)þimdi daha bir baþka (.)gözlerimden düþen yaþlar mý (.)asla!’
Aldatýlmýþ sözleri emiverdi dudaklar gönül o yarayý öperken usulca bayramlýklarýný giymiþ çocuklarýn coþkusuyla silindi ayný güzelliðe dokunmuþ hatýralar
Bir de ayný destan an be an düþerken ellerinden zaman kýrýk ilgeçlere sahip çýktý þiirler ’...çok uzaklarda...’ dercesine
-’...yüzünü saklasa da hüzün, mevsim sonbahardarda sarýlýverip tülüne...’
Bir þehir daha yitirip elleriyle her kýtada gözler ayný yaðmurla yaðýverdi tahmin edilmesi güç gülücükler sonrasý vazgeçti sessizce o tatlý gülüþler
sonra ayný piyes sürüldü kader sayfasýna ayný keder ellerine deðiverdi ’...çok uzaklarda...’ teker teker salýnýverdi aþka ait güvercinler uzayda bir boþluk açýldý tutulmalara dair
saat on iki oldu mu her defasýnda ayný meridyende daðýlýverdi umutlar duvarlar ardýnca eli kolu baðlanmýþ ’...uzaklar...’ alýverip koynuna besleyiverdi ’...vesselam...’ deyip ayný yalanda
geçti zaman ayný özeti sürmanþetlerde tüketip insanlar ayný þarkýyý trakyalý hüznüyle silip meriç’den ayný yaþlarý yeniden ölümüne döküp uzunca küstü çiçekler aþk’a
-’...boðazýnda yutkunamazken þair döküverdiði mýsralar gibi sevgisine ait masumluðu...’
yeni köyler kuruldu büyük þehirlerde postacýlar artýk daha az yürümeye baþladý þehrin merkezlerinden sönmedi cývýl cývýl ýþýklar rengarenkti tüm saat gecelerde gezmeler yorgun bir kemancýnýn bileði kadar kývrandý ’...bir kadýn, bir erkeðin ruhunda ki uçurumlara...’ korlar daha hýzlý yaðarken yalnýzlýk þarkýlarýnda ’...gün, her gece, gündüz olmaya ant içerken bir daha...’ iklimlerinde ’...uzaklarda...’ bir niyet oldu sonbahar
-’...ayrýlýk gelip çattý mý, aðlamak bile yasak olmalý...’
deyip,
bitti
).(
Sosyal Medyada Paylaşın:
HakkınSesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.