ATEŞİN FERYADI

ATEÞÝN FERYADI


Revan eder durur þebçerag suretim,
Bir boncuk daha eksildi abaküs beynimde,
Sohbeti yarým kaldý aðrýlý kudretimin…
Her boncukta sekteye uðrayan sözlerimde,

Aþýðýn feryadý ve geç kalmýþ figaným…
Ey nazara gelen dilim, þikâyetin kime,
Kimedir benim kanlý ikazým…
Gecelerde þeb-i aruz, gecelerde tövbe…

Cibril-i Emin, Ram eyle içimin gözyaþýný,
BEN Çocuk gönlümde her gün yetim kalýrým,
Çiçek açar mý, dergâhýn aþkýyla çorak kalpte?
Cezir-i mesnevi ateþiyle, ben her kuþ sesinde yanarým?

Beyitleri çýkmazda kaldý hislerimin,
Duçar olan saflýðým bozuldu güneþte,
Artýk acýmý yazamaz oldu kalemin,
Dede yolculuðum emeklerken sesinde…

Mumdan kalbim, senin ateþinle eridi…
Mercan oldu ellerim senin maviliðinde,
Ve tüm yýldýzlar bir gecede silindi,
Iþýksýz kaldý ruhum, senin güneþinde…

Güzel ceza alýr, kabristanda âþýklar
Gülistan penceresinde sen varsan eðer…
Durur kýbleye karþý küçük baþlar,
Guguk kuþu misali her öttüðünde saatler

Ney sesiyle ben bir kor olurum,
Naðmelerde boðulur, aþk suyunda hayat bulurum,
Ben Yuzarsifin güzelliðinde hep seni bulurum,
Seninle savrulur, SESÝNLE ateþ olurum…

Sosyal Medyada Paylaşın: