Erkeðin, bir yandan pencereden çarþaf silkelerken öte yandan da “dikkat et bari, kesme yüzünü” diye seslenen karýsýna.., “týraþ olurken konuþturma beni, gene kestireceksin yüzümü” demesi ve sonra “ahh..” diye çýðlýk atmasý gibi.
Baðrýþmalara uyanan çocuklardan birinin gözlerini ovuþtururken “anne, çiþim geldi”, diðerinin göbeðini kaþýrken “baba, karným aç” demesi, babanýn “annenize söyleyin”, annenin de “babanýza söyleyin” demesi gibi.
Kahvaltý hazýrlýðý öncesinde alýnan “hadi biraz acele edin” komutuyla çayýn demini tam olarak tutamamasý, ekmeðin sofraya özensiz ve kalýn dilimlerle getirilmesi ve bu saatlerde masada okunmaya alýþýk gazetenin sayfalarýnýn hiç el sürülmemiþ haliyle bir köþede “bende ne haberler var” edasýyla ama biraz da boynu bükük durmasý gibi.
Sofrada annenin ve babanýn ayný anda aklýna gelmesiyle bir aðýzdan “bu bayram þekerlerinin-çikolatalarýn yarýsýný kim götürdü, söyleyin bakalým” diyerek çocuklara bakmasý, çocuklardan birinin dolu çay bardaðýný kahvaltý masasýna dökmesi ve diðer çocuðun çayý döken çocuða fýsýldayarak ”konu deðiþsin diye þakacýktan yaptýn deðil mi ” demesi gibi.
Annenin el yordamýyla hiç bulamayacaðý saç tokasýný saçlarýnda aramasý, babanýn çocuklara göz kýrparak gülümsemesi, çocuklarýn “demek ki yarýsýný da babamýz götürmüþ” diye düþünmesi ve ikisi birden üstüne yað ve reçel sürülmüþ kocaman ekmek dilimini, kocaman ýsýrýrlarken üzerlerine reçel dökmeleri ve tam bu an ’da kapýnýn çalýnmasý gibi.
Ve bahçede kendilerine ekmek atýlmasýný bekleyen güvercin kalabalýðý ve onlarý kenardan izleyen birkaç serçenin aniden ortalarýna bomba gibi düþen saç tokasýndan korkuyla kaçýþýp, uçuþtuktan sonra gene ayný yerlerine konmasý ve ayný bakýþlarla kendilerine atýlacak ekmek parçalarýný beklemeleri gibi.
. . . . . . ,
Ve çok uzun yýllar önce bir bayram sabahýnda, yaþlý bir kadýn ve yanýndaki küçük çocuðun Cebeci asri mezarlýðýnýn ziyaret kapýsýndan içeri girmeleri, yolunu ezberlemiþ adýmlarla küçük meydandaki ilk sapaktan soldaki bol aðaçlý yola doðru yönelirken çocuðun kocaman ve beyaz bir taþ üzerinde yazýlý dörtlüðü beyninin kývrýmlarýna hece hece yerleþtirerek bunu bir bayram sabahýnda sizlere “uzak bayram sabahlarýndan biraz da hüzünlü bir aný” olarak anlatmasý gibi.
Daha nice bayramlar, içinden hüzünleri ayýklanmýþ olarak hep güzel bir telaþ olmaya ve bir tatlý huzur almaya gelsin, anahtarý sizlerin ellerinde olan bahçelerde karþýlansýn…
Hepinize, hepimize, bütün ülkemize ve bütün insanlýða…
Cevat Çeþtepe Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.