Gözlerin gibi yanardý Galata Köprüsünde ýþýklar. Tekneler gülüþün gibi salýnýrdý her dalgada. Rüzgar ellerim olur, gezinirdi saçýnda. Martýlar ben gibi dönerdi baþ ucunda.
Ýçine iþlerdi denizin soðuðu, çaycý koþturarak þal getirirdi sýrtýna. Karaköy’den Eminönü’ye donardý bakýþlarým. Bir þal kadar olamadým !
"Þarkýlar seni söyler, dillerde naðme adýn..." Radyoda çalar, HUYSUZ VE TATLI KADIN. Masa altýnda dolanan kedilere bile benden daha yakýn davrandýn...
Ýster çocukça kýskançlýk de istersen çýlgýnlýk. Ellerini ýsýtan çayýn buharýna bu kýzgýnlýk. Boðaza bakarken gözlerini daldýran ýssýzlýk, çekil aradan! Terket gözlerindeki iþgali de fark etsin, solundaki sandalyede ona yanan bir aþýk...
Gülþen Mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLŞEN MAVİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.