Yokluğuna D/üşüyorum

þimdi ne söylesem yetmeyecek.
aynadaki yüz bile benim deðil.
ellerim yabancý dokunur oldu tenime.
sen yoksun ya,
þimdi ben bile inanmaz oldum bana.

fallarda bile çýkmaz oldun artýk.
hangi sokaða girsem ,
gölgenin izini arýyorum...
piþmanlýk sarýyor içimi,
sensizlikle baþ edemiyorum...

ne yana dönsem anýlara çarpýyorum...
dolanýyor ayaklarým birbirine,
yokluðuna d/üþüyorum...
kimse anlamýyor neden sustuðumu,
sesim sendin!
yutkunuyorum...
þimdi konuþmaya bile utanýyorum.
zoruma gidiyor çaresizliðim.

hani tam kapýdan çýkacakken
bakmýþtýn ya gözlerime,
artýk söyle de bitsin bu iþkence, dercesine.
o zaman boðulmuþtum suskunluðumda,
söyleyememiþtim, renklerin sensiz birbirine karýþtýðýný.
kuþlarýn bulutlardan atlayýp uçmadýðýný.
herþeyin eðer sen olursan tamamlanacaðýný...

söyleyemedim sana,
ben sarýydým senin sevgine.
cüzzamlý hastalýk taþýrdým geleceðine.
kim dokunsa bana,
ya ölür yada öldürürdü.
"Gitme" bile diyemedim sana.
sen ne öl,
ne de öldür diye...

damarýma çekiyorum þimdi beni.
kimseye karýþmadan,
yalnýz beni tüketsin diye zehiri.
düþündükçe deliriyorum,
kim sarýcak þimdi dokunmaya kýyamadýðým o teni.
görebilecek mi ruhundaki eþsizliði?

neden Allah’ým,
neden benim sevgim kanserli?
yok mu bunun bir çaresi?
Ne olur ya Rabbi!
tüm elleri kaybedip,
kefil veriyorum ömrümü þimdi...
mahþerde bile olsa,
O’na yaz beni!
O’na yaz kaderimi!
olacaksa onsuz,
al bu nefesi...

daha fazla süründürme dünyada bu cesedi!



Gülþen Mavi



Sosyal Medyada Paylaşın: