ey gecenin ýþýklý sergisi apýþýp kaldýðým karanlýktan çöz beni, ilmik ilmik saðýlt þiirler kanlý elleriyle dokunur belli bir saatten sonra gözlerime içimde iflah olmaz bir kadýn, aðzý dünyalarýn ilenç cadýsý ve sokaklar kuþatýlýr kentte uçurtmalar vurulunca tren garlarý, bütün açýk hava seviþme alanlarý kuþatýlýr kedilerin, patlamýþ lambalarýn Tanrýsýz iþgalidir bu koþar adým bir çocuk olarak doðurmuþ annem beni bir çocuk bütün renklerden küflü bir ayraçla ötelenmiþ yaþýyordum yaþamasýna geçmiþ bir yüz yýlýn kalýntýsý aradýðým üç beþ arþýn bez, ceylan derisi bir cüzdan yani yürümek biraz herkes kadar Ýstanbul sokaklarýný
ey daðlarý çevreleyen sis bulutu doruklarýn en soylu gül kokusunu fýþkýrt bu kara dilime az çok bilincini yitirmiþ bir bilge gibi olsa da tarih bu gün hala kanlý yasalarýyla boynumuza hükümran deðil mi ki sahibi olamadýðýmýz aþk kalbimizden yakýnýr hepimiz biraz yürüyorken çocukluðumuzla gülümsemekten sakýncalý bayraklar gibi gazeteler ve kumaþlar arasýnda saklamadýk mý kendi elimizle kendi cinayetimizi ah çocuk ah.. keþke seni hiç bulmasaydým bahçede top oynarken bir elma gibi çürütüp yedi kat yerin altýna gömerdi zaman annem hiç hatýrlamasaydý kadýnlýðýný Meryemin ve babam bir kanarya besleseydi evde erkekliðine sýðdýrýp sen hiç doðmasaydýn çocuk hiç...
yinede yapýþ dudaðýma ey umut bütün karanlýklarýn göðsünden kanýra kanýra sök ýþýðý yeni bir gün baþladýðýnda mavi de ve beyaz da tek baþýna deðil öyle çalýlardan kalkmýþ tüm kuþlarla sýcak bir iklimin terlemiþ avuçlarýna býrak yeryüzünü ve ýslýðýnýn yankýlandýðý uçurum boylarýnda dolanan hep kendini arayan bir þovalyenin lirik kýlýcý biraz artýðýdýr gülün ve ýrmaklarýn, dað çileklerinin öyleyse koru beni de sularýn yongacýsý çocuk bir kavganýn ortasýnda Dünya ya çiziyorken aþký...
16 Haziran 2011 Ýstanbul Ünal YÝÐÝT Sosyal Medyada Paylaşın:
Ünal YİĞİT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.