Maviden ve Yeşilden
bir ucu karanlýkta biten ardýnda bir pencerenin
açýyorum gözlerimi maviden ve yeþilden
düþ yordamýyla bulunmuþ ay ýþýðýnýn kucaðýna uyanýp
yýkýyorum yüzümü maviden ve yeþilden
çok özlenmiþ bir uçurum büyüdükçe büyüyor içimde
sabahlarý ölgün þiirler asýp umudun titrek dalýna
gitmek istiyorum herkesten ve bilhassa kendimden
geride al yanaklý bir çocuk býrakmakta isterim
sonsuzluða gül uzatmaya koþacak kadar hýzlý
elinde maviden ve yeþilden þiirler
hoþça kal demek
çoðu zaman adam öldürmek gibi birþeydir
bunu ankarada bir tren garýnda öðrenmiþtim
o yüzden her ölmek istediðimde o tren garýný anýmsarým
birde saçýnýn her teli bir kývýlcýma benzer o kadýný
yani demek ki insan ölümünde tutkunu olabiliyor
aþka yakýn durdukça ve maviye birazda yeþile
bir kuþ sesi çizip bahçelere
uzun uzun seyretmeliyim akþamlarý nasýl yittiðini
iþte canýmýn içi
ömrümde bir kuþ sesi gibi akþama erdiðinde
veyahut uçurtmalarýn kanatlarýnda özgürlüðe niyetlendiðinde
türküsüz ve þiirsiz býrakmayasýn benim topraðýmý
sonra ardýna bakmadan git ne olur ne olmaz
belki seslenirim gidemezsin
maviden ve yeþilden...
Eylül 2011 _ Ýstanbul_Ünal YÝÐÝT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.