Býraktým zamaný elimden. Sessiz bir yalnýzlýðýn ayak izlerini örttüm rastgele. Yalpalayarak yürürken umudun kentlerinde, Sallanan bir gölge gibi þimdi, Soðuktan titreyen bir serçe gibi... Ve ayaklarýnýn altýnda çiðnediðin kum taneleri gibi kumsalda... Öylesine ýslak, Öylesine aðlayan Ve öylesine umutsuz...
Býraktým zamaný elimden. Issýz bir umudun üstünü örtsün diye. Ve gör diye yaðmuru ya da sisi. Sis... Kim bilir hangi durgun sularýn isyaný. Öyle ki "durgun sulardan kork" derdi þair. Tedbirsiz kaptanlar ondan çýplak ve ýslaktýr ölürken. Sis... Hangi rüzgârlarý bekliyor kim bilir Ve hangi acýdýr kör eden kenti? Öyledir ki göremezsin önünü Öylesine korkulu, Öylesine aðlamaklý Ve öylesine umutsuz.
Býraktým zamaný elimden. Sevdanýn üzerine Yetmedi zaman.
Sosyal Medyada Paylaşın:
doganozcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.