orta doðu da ay ýþýðýyla körebe oynayan çocuk ne bilir akdenizin güneþini ya da kaç düþü düþe ulayarak hem köprüsü hemde yolcusu olabilir mavinin yorumlanmamýþ bir kayadan yontulmuþtur benim ellerim topraða sevdalý bir su kýyýsý arar durur hep yankýsý çalýnmamýþ þýrýltlara umarý köpük köpük ve anlar ki aþk yüreði balçýkla sývanmýþ sayrýlý bir çocuktan çok uzakta açar
sen görmüþsündür martýlarýn çýðlýk çýðlýk çizgilerle dalga boylarýna el ediþini az çok anlaþýlýrsýn kalabalýk aðýzlarda tanýndýk bir dildedir gülmen, aðlaman ben büyürüm kutsal çarþýlarda hep olmaya zorlandýðým ezberlenmiþ rollere hala akrepli gecelerin korkusuyla bölünür damlara serilmiþ yataklarda uykularým bu benim korktuðum deðil aslýnda yokoðlu yok olduðumdur bir atlasýn coðrafyasýnda
þimdi nasýl erince bulaþsýn akþam üstleri yaramý yoklayýp göðe saldýðým türküler suçum yok biliyorum mutluluk çok uzak ve her deli düþ kursada oyun dýþý aþkta artýk isteme benden Artemis in bakireliði anýsýndan dem vurup þaraba kesilmemi ve hiç sorma dudaklarý kendi cinnetinden çatlamýþ bir çocuða çýldýrasýya seviþmeleri sen enine boyuna mavi enine boyuna aþka erilmiþ, duyulmuþ, anlaþýlmýþ çizgi kanamasý tutmuþ bir ozan sancýlý bir ýslýkla hangi gece akdeniz olabilir ki...
yirmiikitemmuz_istanbul__Ünal Yiðit Sosyal Medyada Paylaşın:
Ünal YİĞİT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.