içimden gelmiyor anýlar asýlýrken dað düþüncelere taþ atmak
çünkü her aný aðlayan þafak sensiz aðrýlarýmda
yazýlýrken her ayrýlýðýn aþklarý þarkýlara
koca bir dumanda gülümseyen
gece ve gündüz uyanýyor
günýþýðý tenime
zihnim sabrýn sert kayasýnda otururken
düþleri kanatýyorum
elma aðaçlarýný yanaklarýma
yüzüme eðilen ýslýk aðýzlar
ölümün savurduðu mevsim omuzlarý
saçlarýnda ay uðultular
gözlerime dolan yalnýzlýk
ve boynumda paslý zaman
hüzün bulutlarý
ayaz kýyametlere
þimdi acýlar mosmor bir aþýnma
tepelerde
kalbim açlýðý çalmadan baharýn parmaklarýndan
gidelim esmer yangýnlarý ðöðüsleyen benizlerden
akþamlarýn karanlýk dillerinde doðacak küller
martýlar ölecek
bir vapur ansýzýn
çocukluðumu bulacak
tersyüz aynalarda uzaklara
biteceðim
sesim ýslanacak aþkýn yamalarýna
hiçbir göç onaramýyacak beni
ve gölgelerdeki ölüleri
güneþe bakan düþler örtse üstümü
baharýn eteklerinde beyazý giyeceðim
dikensiz yollarý...
sýrtýmdan öpen topallar
yumsa ak doðumlara kendini
gözlerime ayrýlýk yerine
aðaç dikeceðim.