İŞKEMBE-i KÜBRA

Ben Kübra Bakýrcý…
Kübra bebek.
Hatýrlamadýnýz deðil mi?
Ýkinci boðaz müjdesi verilirken Ýstanbul’a,
Sessizce kayar gibi aynadan,
Doymayan boðazým ile
Göçüp gittim dünyadan.
Ve not düþtüm tarihe,
Yok ettim bir atasözünü.
Giderayak olsun size son hediye.
Kalmayacak artýk benden sonra
Literatürde bir söz:
“Mezarlýkta acýndan ölen kimse yok” diye…

Ben Kübra bebek,
Hatýrlamadýnýz deðil mi?
Ben göçtükten tam 7 ay sonra
Ramazan gelmiþ dünyaya.
Kocaman adamlar binerek uçaklara,
Düþmüþler Somali yollarýna.
Neresi olduðunu bilmiyorum ama
Bu Somali denen yer,
Samsun’dan ya da Tekkeköy’den çok mu yakýn?
Eðer Samsun,
Eðer Tekkeköy yakýnsa
Neden duyulmadý midemden çýkan sesim?
Ya da neden burunlarýnýza gelmedi,
Acýmdan kokan nefesim?

Ben Kübra bebek,
Hatýrlamadýnýz deðil mi?
Boðazýma iki kilo süt bulmayanlar,
Benim için söyleyecek bir sözleri,
Bir þarkýlarý olmayanlar;
Afrika’ya söylüyor þarkýlarýný…
Dediklerine göre ise
Oradaki kardeþlerimi görüp
Utanmýþlar insanlýklarýndan.
Oysa o utancý bilmek için
Gitmek gerekmiyordu uzaklara.
Ayný utancý;
Sadece birkaç yüz kilometre uzaktan
Bilmem kaç kere yüzlerine vurmuþtum…
Ve her vuruþun ardýndan,
Sizin yüzünüz keçe mi diye sormuþtum…

Ben Kübra bebek,
Hatýrlamadýnýz deðil mi?
Ben;
Dilencilikle geçinen bir ailenin,
Dilenemez dilenci olan son ferdi.
Ben yalnýzca Samsun’un
Ya da Tekkeköy’ün deðil,
Kocaman bir ülkenin ayýbý
Ve çare bulunmayan derdi.
Ben;
Sakat ve iþsiz bir babanýn,
Acýndan ölüme giden nazlý bebeði.
Kelebekler en çok üç ay yaþarmýþ:
Ben;
Fakir bir annenin,
Ýki buçuk aylýk sahipsiz kelebeði…

Ben Kübra bebek,
Hatýrlamadýnýz deðil mi?
Benden sonra da geride aç kalan
Ablalarým, kardeþlerim var.
Mengenede sýkýlýyor ruhum
Onlarý her düþündüðümde.
Ne olur, ne olur, yalvarýrým;
Suiistimal ederek açlýðýmýzý,
Ruhlarýmýz üzerinde gezmeyin.
Ve ne olur yalvarýrým;
Uzaklara dikip gözlerinizi,
Ayaðýnýzýn dibindekini ezmeyin…
Ben Kübra bebek,
Hâlâ hatýrlamadýnýz deðil mi?

21.08.2011
Sosyal Medyada Paylaşın: