Tele-Umumhane
Dökülüyor ar-namus, hem de ortalýk yere,
Þimdiki evlilikler ekranlarda oluyor.
Analar kýz pazarlar, göðsünü gere gere,
Manav tezgâhý gibi beðenenler alýyor.
Kýz diyor: "Talipli çok, beðenmedim birini,
Sýradan olanlara sürmem elim kirini."
Memleketi kaplamýþ namussuzluk irini,
Yüzüne tükürsen de yaðmur sanýp gülüyor.
Erkeklerse bir âlem, sanki yutmuþlar asa,
Kimi akýldan yoksun, kimisi boydan kýsa.
Böylesi arsýzlara dokunamayan yasa,
Gelip-gidip ülkemde, namusluyu buluyor.
Kapý gýcýrtýsýna atýlýyor göbekler,
Yaþý yetmiþ olsa da fingirdeþir þebekler.
Dedesiyle evlenip, daha dünkü bebekler,
Üç gün sonrasý için hülyalara dalýyor.
Saf vatandaþ evinde rezaleti izleyip,
Ekmek, su kaygýsýný, komþusundan gizleyip,
Gözünü kapatýnca geçmiþini özleyip,
Sessizce boyun büküp bir köþede kalýyor.
Daha çok söyler isem, bozulur iþin rengi,
Bozulmakla da kalmaz, terbiyemin ahengi.
Artýk babalar olmuþ kýzýnýn .....engi,
Ar damarý olanlar saçlarýný yoluyor.
03.05.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.