Saçaklar altýna sýðýnmýþ kuþlar gibiyim. Sararan yapraklar misali Eylüller gelip geçmiþ kapýmdan; Korkum; solmaktan yana… Al, götür beni Bir yaralý kuþun yuvasýna; Koy yüreðimi kanatlarýnýn altýna… Alýþmýþým kuþlar gibi Ýliklerime kadar ýslanmaya… Bir yaným yaðmur ýslaklýðý, Diðeri kar soðukluðu; Avuçlarýma üflüyorum nefesimi. Sevgiye susamýþ bir yetim; Ömrünün baharýnda Kurumaya býrakýlmýþ taze çiçekler gibiyim… Al götür beni Her damlasý ab-ý hayat olan Nisan yaðmurlarýna…
Saçaklar altýna sýðýnmýþ kuþlar gibisin. Ne yana gideceði belli deðil teleðinin. Gözlerinde özgürlük ýþýldasa da Sanki esirisin geçmiþin. Yýlanlar týrmanmýþ tünediðin aðaçlara Yüreðin, talan edilmiþ serçe yuvasý… Sahibi olamadýn Yanan o yüreðin… Bir çiçekteki baþkaldýrýya benzer Ayazlara direndiðin. Yaðmurlardan baskýn yiyor Dolulardan kaçamýyorsun. Yayýndan zamansýz fýrlamýþ oksun. Sen hiç bilmedin ama Benim için her þeyden çoksun.
Saçaklar altýna sýðýnmýþ kuþlar gibiyiz. Korkumuz ayrýlýktan yana… Gözyaþýmýzla ýslanýrken gölgeler, Sevdamýz dökülmüþ kimsesiz sokaklara. Özgürüz Kozadaki ipek böceði kadar… Umutlardan bir gökyüzü örmüþüz kendimize… Hasret, yok oluþtur bize. Yüreklerimizin üstünde sevda yakýsý, Delik deþik olmuþ Ýçimizdeki sessizliðin yankýsý. Sen! Kendime umut gördüðüm, Saçlarýný rüzgârlarla ördüðüm, Solmaya durmuþ dalýmda yeþeren yaprak. Bil ki yokluðunda Sadece sen kokuyor toprak…
19.07.2010/M. Sosyal Medyada Paylaşın:
adıyaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.