MAYNA

Mevsim;
Umutlarýn yaprak dökümü…
Ýsyanlarýmý baðladýðým dallar
Kururken birer birer,
Kafatasýmda yüzerken bir gemi,
Güneþe teslim edip gölgemi,
Çýrýlçýplak yollara düþmüþüm…
Yaðmur altýnda
Hasretin alnýnýn çatýndan
Dudaklarýmý ýslatmadan öpmüþüm…
Yolunu þaþýran gözyaþým
Alabora olup dolarken içime;
Bir rýhtým ucunda
Nafiledir bekleyiþim.

Sahile vurmuþ tahta parçasýdýr gönlüm
Nuh’tan kalma öylesine.
Düþerek dalgalarýn önüne
Bir þiþeyle gelir kimsesizliðin haberi.
Vücudumdan ayrý durur beynim
Ayakkabýdan kopmuþ pençe gibi…
Her nefeste nefreti çekip içime,
Yelkenlerime üflerim bütün iyi niyetimi.

Yalnýz olduðumu söyler bazýlarý…
Doðrudur…
Ama
Çýnar gibidir yalnýzlýðým…
Hafif bir melteme bükmem boynumu.
Daima dik durur,
Baþ eðmem ve eðilmem haksýzlýklara.
Kuvvetliyse rüzgâr;
Devasa ise dalgalar,
Belki kýrýlýr, belki batarým derinlere
Fakat
Eðilip de taviz vermem heybetimden…
Yüzümü hayal kýrýklarýyla yontup
Tanýnmadan geçerim köpek balýklarýnýn arasýndan.

Ýhanetlerle yýkýlýrken
Hayallerimin anýtý;
Gözyaþýmýn gölgesine saplanýr
Çýðlýklarýmdan çýkan hançerler.
Umut tarlam mahsul vermez,
Nadasa kalýr düþüncelerim.
Saçak altýnda büyüyen yaban gülleri misali
Ancak bir çocuk bakýþý anlatýr
Duygularýmýn masumiyetini.

Dönüþü olmayan filikalar kalkar içimden
Güverteleri sevgi yüklü.
Artýk tokmaðý vurulmayan bir kapýdýr kalbim,
Ancak bir kuþ yuvasý olabilir bu harabe yürek…
Þimdi o harabeden
Ötelere göç baþladý.
Bir simide eþlik eden çay kadar,
Acýlarýma eþlik eden bulunmaz
Ve martýlarla bölüþürüm hüznümü.
Penceremden giren güneþ,
Ellerimde kurumuþ bir gülle
Bekliyorum ölümü…

24.01.2011/M.
Sosyal Medyada Paylaşın: