Zaman durur...

saklý kalmýþtý bahçem,
kurumuþtu susuzluktan çiçekler…
bende kurumuþtum.
bulutlar kurumuþtu,
yapraklar solmuþtu,
gece olmuþtu,
gece durdu.
gece öle durdu,
çiçekler kurudu,
dudaklarým kurudu,
öle iþte her bir þey kurudu.

arada bir anlatýmsýz anlamlarýn anlam içermeyen yanlarý olur…
susarsýn.
bazen aynalara bakamazsýn,
aynalar gerçekleri gösterir...
kim bilir oysa sen gerçekten kaçarsýn.
yüzünde yenik bir kraliyet þövalyesinin yaralý ifadesi vardýr,
savaþlarda yenik düþmüþsündür,
savaþlarda esir düþmüþsündür,
esirlikte yara almýþsýndýr,
yaralý yaralý yollara düþmüþsündür.
gözlerin kanlýdýr.
aðlarsýn…
kan damlar gözlerinden.
yüzünü görürsün,
yüzünde anlamsýz bakýþlar vardýr,
yüzünde sen olmak istemeyeceðin sen vardýr...
göresin yoktur.
ayna sana bakar,
ayna sana haykýrýr,
ayna sen olur,
ayna olursun.
sen o olur,
o sen olur,
oysa senin o olasýn yoktur,
durursun.
aynanýn düþtüðünü görürsün...
durursun.
ayna kýrýlýr,
sen þehrin sokaklarýna atarsýn kendini
þehir durur.
herkes durur.
herkes ayna olur,
herkes sana bakar,
sen herkese bakarsýn.
herkes aðlar,
zaman durur,
sen koþarsýn.
sokaklarý unutursun
koþarsýn.
yanýnda ölenleri görmezsin,
sana seslenenleri,
þimþekleri,
çýðlýklarý duymazsýn.
koþarsýn,
kaçarsýn.
zaman durur,
sen duramazsýn.

Ugur TAÞPINAR

Sosyal Medyada Paylaşın: