Kadýn sordu:
-Neden içiyorsun hala?
Þiir öyle baþlamýþtý...
artýk yýllarýn ilk öpüþü kadar Ýrlandalý bir öpücük,
kýzýl sakallarýnda þarký söyleyen mavi çiçekler,
rüyalara emanet soluklarýnda pýrpýr ateþi,
akrepler kýskanýyor kuþlarýn kanatlarýný,
tavuklarda bir o kadar çýlgýn yaz akþamlarý.
inmek lazým diyor beyaz suyun ilk vapurunda,
venedik kayýðýnda uyuyakalmýþ iki sevgili.
teyip de eskilerden bir Leonard bestesi,
çýlgýnlar gibi keman çalmalý diyor þarkýcý.
uzun adýmlarýnda yakýn coðrafya gezisi,
fiyortlar kadar derin anlamý sevgilerin,
beyaz çiçekler suluyor gözyaþlarýný.
bir ironi,
gitmelerin anlamý kadar dönüþlerde gizli.
mavi; hep mavi!
sevmek hep yürekte bekleyen deli,
özürler kadar romantik oluyor ezberi.
makyajýný yapmayýnca bir baþka güzel,
çið düþüyor sanki göz kapaklarýna yeniden,
tüm þiirleri gitarýn tellerine ezberletmeli.
çitlembik kahvelerini her sabah sýcak içip,
sakýzýný çiðnerken kýrmýzý nehirler misali.
bir dal sigara sarýp,
kadýn yaslanýp omzuna gecenin,
tekerlekler sürüyor sahipsizliði kent meydanýna.
asfalt üzerinde gömülü karýnca mezarlýðý,
aþk açýyor güneþ saçlarýnda.
bir renk daha atýp gözlerinden,
az yüksek de þehir manzaralý.
son dil darbesinde artýk alýþýyor,
alýþmak coþmaktan beter dünya da;
ördekler dahi þaþkýn duygusallýklara.
az ileride en basit teklif kadar ciddi,
oysa sevgiler yalnýzca yürekten gelmeli.
sorun yok galiba...
kameralar da ayný pembe dizi.
ayrýca Amsterdam batýyormuþ az ileride
kime ne?
kadýn çok mutlu aðlamaktan,
çünkü sevdiði için bu gözyaþlarý.