Ýyi deðilim Artýk mevsimler çekmiyor nazýmý Ay bir anlam ifade etmiyor,dedem deðil Kaþý gözü varmýþ gibi gelmiyor biliyorum;canlý deðil O da bilmeli artýk ben çocuk deðilim. Pembe renge olan tutkum da geçiverdi Bu yüzden karanlýk tüm günlerim Yataðým ufak da olsa arkamý döndüðümde Annemi gör(E)rdim... O zaman böyle derdim. Þimdi sýðmýyoruz(!) Ýyi deðilim Niye yaþadýðýmý sorgulamazdým o zamanlar Þimdi öleceðimi bilmek endiþelendiriyor beni Her adýmda düþüyor aklýma ’acaba þimdi mi?’ Bir þeyleri bilmesem daha iyi gibiydi Þekerle çikolatayla kanardý üzüntülerim Bebeðimin kafasýný kendi ellerimle kopardýðýmda; Tutardým en büyük yasýmý... Varken de yokkken de aynýydý,hep sessiz Gömmüyordum onu,bir köþeye atýyordum yalnýzca Onun kafasý koptuðunda yenisi alýnýrdý; Benim kafam kopsa biliyorum manþet olurum! Bilmemeliydi,her þeyi bilmemeliydi... Bu yüzden iyi deðilim!
Sosyal Medyada Paylaşın:
neptün. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.