İlân-ı Ölüm

Eþraftan deðil eþreften
Bir kalender meþrepten...

Bir vardý bir yoktu
Bir açtý bir toktu
Yalvarmadý kimseye
Tokat attýrmadý enseye...

Ömrü;
Bir hikâye bir masal
Biraz derbeder misâl
Kâh konuþtu kâh sustu
El hak! Âleme kýzdý kendine küstü...

Kýþlý-boranlý, baharlý-yazlý
Sükûta meyyâl, þiir avazlý
Sözleri hece hece
Bir rind-i gece

Kavgasý vardý, dâvâsý vardý
Yediði içtiði hep zehr-i mârdý
Sermâyeyi bir çýrpýda bitirdi
Nesi var nesi yok o gün yitirdi

Ne kini nefreti vardý ne ihtirasý
Birkaç mýsradan gayrý yoktur mirasý...

Bilirim...
Kimse özlemeyecek nâdiren gülüþünü
Zirâ, varlýðýydý hüznün izdüþümü...

Dert üstüne bin dert, kederden burçlu
Deve misâlî sýrtý hörgüçlü
Güçlü deðil suçlu
Aðzý oruçlu...

Yediði içtiði bir öðün
Varý yoðu bir tas bir güðüm
Yakasý düðüm düðüm
Bir þâir öldü dün...

Götürün!
Bir çukura gömün!..




Cahit Kýlýç
Ýstanbul, 16 Aðustos 2011




Sosyal Medyada Paylaşın: