Bu þarkýlar þifa dualarý
Bu þarkýlar yýkar duvarlarý
Bu þarkýlar dostluk sal’alarý
Bir boþluk ki tükenen kelimeler de
týkanýyor daha fazlasý söylenmeye
Bir þarký baþlýyor...
...adým adým çarþýnýn sokaklarýnda
küçük bir çocuðun iþporta tezgahý
bazen çorap, bazen ayakkabý sandýðý, bazen de gözyaþý
elinden hiçbir gelmiyor büyük adamlarýn
laðýmlar caddelerde bir sýðýnak aðlamalar için
savaþýyor pencere kenarýnda hatýralar
yaslanýlan soðukluðu kadar hasretlik yaþam
ölüyor çocuklar, gidiyor baþka þehirlere bulutlar
yaðmurlara hasret kalýyor bir adamýn yanaklarý
kanýyor yüreklerinde küskün resimler
solgun bir papatya kadar hüzünlü hayatýnda
yaþamak sarýyor çerçeveleri, eriyor gülüþlerde buzullar...
geçenler hep acýtýyor
geceyi söndürmek isterken
gençliðin eskiliði sarýyor oyunlarý
...þarkýlar avutmuyor incinmiþ yürekleri
kalabalýk yýlgýnlýklar buluyor nemli gözleri
suskun bir dil yakýveriyor körkütük sevgileri
masallarda kalýyor mutluluðun gülen resmi...
sevmek daha bir acýtýyor
sevmekle mutluluk imkansýz
severken acý çekiyor seven gönüller
þarký devam ediyor...
...kim bulmuþ ki uzun süreli bir umudu
umut gözlerinle uzanýveriyor sevinçlerin
görmek zor çoðu zaman, anlamsýz
türküler kýna yakýyor mesafelere
ýslak bir ölü kalýyor unutlmaya gözlerde
bir an titretiyor sokak çoðunun kalbini...
baþka bir teselli aratýyor aþk
çalan kapýlarda cevapsýz çaðýrlar
tükenen ömürlere bedel
eteðinden
üzüm tanesi
kýrýk bir misket
...öncesi ve ...sonrasý
bir þarký daha bitiyor...
...sevmek sahilde ölü bir ümit
hiçbir ressam çizmek için hevesli deðil
kývranan güneþinde yeniden gün soyunuyor
akþamlar bir baþka hüzünlü þarký sonlarýnda...
unutuyor herkes,
unutmak bir umut belki de!
baþka bir þehirde ayný þarký yeniden baþlýyor...