* Sormayýn
Sormayýn halimi hiç, görseniz bende bir naz...
Çok yoruldum elimle baþýma dert sararken!
Katý hiç açýlmadýk dertler buldum ben bu yaz,
Saçýmýn tellerini suçladým hep tararken...
Tuttum bütün vebali yükledim ak saçlara...
Ne varsa olup biten, ortak ettim suçlara!
Þükür, caným sað derken araz çýkmýþ uçlara,
Gel de buna çare ol akýl baþtan firarken...
Elim biraz boþta ya, sanki dert seçiyorum...
Esamisi geçmeyen yerlerden geçiyorum!
Yýkýldý tüm duvarlar, sandým ki göçüyorum!
Nereye ki yolculuk böyle durup dururken?
Haydi, kalbi anladýk, þeker, tansiyon tamam...
Ardýndan bir “Vertigo,” billahi anlatamam!
“Uyku Habnesi” de ne, hiç içimden atamam!
Neye yarar bunca dert, biri bile zararken?
Elde filim, grafik, dolaþ Allah’ým dolaþ...
Bilmediðim dertlerle olmuþken sarmaþ dolaþ,
Bir de zebanilerle her gün amansýz dalaþ!
Bekçiler hasta etti, derde derman ararken...
Sanki dert arýyorum, olmuþken asri olsun...
Þu cýlýz bedenimde mücessem kasrý olsun!
Dilerim kalan yýllar hep “sýhhat asrý” olsun,
Yoksa ne söylerim ki, yaradaným sorarken?
Rabbim beni sýnýyor tahammülüm kaçýna?
“Kaçma diyor sahadan” bakýp da ak saçýna!
Doðduðunda çýkmýþtýn sen bu hayat maçýna,
Þükret yaratanýna, iðne, ilaç yararken...
Antalya-2011/08
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.