Gün be gün pusulamýn fosforlu ibresi
Seni gösteriyor seni
Göklerden salkým salkým çiçekler yaðýyor
Benim yüreðimin yeleleri ýslanýyor
Ben hep seninleyim ey sevgili.
Kendi adýmý unuttuðum oluyor
Ýþimi unutup daðlarýn yolunu tuttuðum oluyor
Dünyamý senin adýn dolduruyor
Gün be gün dilim seni söyler
Kalbim seni onaylar ey sevgili.
Atým kulaklarýný dikip seni dinler
Senin muhabbetinle dalgalanýr ekinler
Kuþkudan arýnýr seni bilenler
Gün be gün ruhum sana kanatlanýr
Her yerde izin var ey sevgili.
Senin güzelliðin orantýlýdýr
Sevda silahýmýn kalibresi
Gün be gün pusulamýn fosforlu ibresi
Seni gösteriyor seni
Her zaman seninle doluyum ey sevgili.
Seni zikrederken sarhoþ olurum
Ayýkýrým yine bir hoþ olurum
Nuruna dönen bir kuþ olurum
Seni bilen, seni bulan doyar mý?
Ýp senin elinde ey sevgili.
Uykularýmý yitirdiðim oluyor
Bir anda bin defter bitirdiðim oluyor
Her yerden her zaman ýþýðýn doluyor
Gün be gün delikanlý sevdalýyým
Sen benim her þeyimsin ey sevgili.
Bahaettin Karakoç --- 28-04-96
Aþk Mektuplarý kitabýndan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.