Terk ediþlerin vedasý zordur. Terk etmek mi Terk edilmek mi! Yaþamdaki terk ediþler; Yüreðimin vedasý..
Rüzgar’a, güneþ’e, Masmavi gökyüzüne terk ediþ, En acýydý, o terk ediþ. Gözlerim kapanýr o zaman.
Ve yaþam telaþýna kapanýrým, Görmezsem yaþamýn rengini.. Rüzgar’ý hissetmediðimi fark etmek, Acýyan yarým olurdu. Vazgeçilmez çýrpýnýþlarýmda bile gökyüzüydü; Kurtuluþ çýrpýnýþlarým.
Ben ve maviye giden bir sonsuzluk.
O zaman mavinin rengi, Deðiþim yaþýyordu belki, Ýçimdeki deðiþimler gibi.