çýðlýklar ardýnca bir þiir karaladým gidiþlerine... haydutlar ellerimi ýsýtan güneþe engel olmaya çalýþýrken, özlemi yüzünde bir masal dinledim yaðmurdan..
Kim üzdü þimdi seni?
Kimler ýslattý yanaklarýný?
Kim döktü yaþlarýný gözlerinden?
Hercai bir güneþ kýrýðý ümitlerin varken,
Kim yaslara tutuklu etti seni?
Kim tutuklu bir yabanlýða itiverdi uçuk siyahýný?
Anlatýrlar umutlarýn þehrinde þimdi seni.
Hayallerin yýkýk baþkentlerinden giderken ölümlere,
Senin ölümüne uðultular iþleten yaslarda,
Söyle kim için bu kadar kanadý gözlerin?
Kim kanattý, kim kýnadý behram gülüþlü çehreni?
Bakma söylenen sözler çok çabuk unutulur da,
Unutulmaz bir acý vardýr siyahlarýn yurdunda.
Þimdi hangi yarasa öter de ardýndan sessiz sessiz,
Yaban bir aforizma buluverir kastýnda serbest ayaklar.
Canýný incitmiþ karabasanlar terletirken yanýklarýný,
Yanýklarýna basýp kaç kiþi gider izinden bilmem bir daha!
Söyle artýk söyle!
Sen miydin yoksa suçlu;
Gitmeleri istemek kadar,
Dönüþleri olmayan bu yolda?
...