Karar verip kurmuþsan yari yakmaya tuzak,
Leyla olup çöllerde bekle Mecnun’un gelsin.
San ki sana dokunmak yýldýzlar kadar uzak,
Gel de bana Zühre ol gönlüm daðlarý delsin.
Ömrümdeki didarým vuslatým ve canýmsýn,
Konuþ biraz gülümse çiledir susman senin.
Kavuþtuðum mutluluk en kýymetli anýmsýn,
Veda gibi yapmadan tadýndan ver busenin.
Sitem kokan tavrýna gücendim sanma asla
Kalbim altýn kafesse uç git elim deðmesin.
Aþka hürmet beklerim istemem gurur tasla,
Kahrolmasýn onurum kibrine baþ eðmesin.
Maðrur olup bedbahtlýk yaþatma bedenime,
Zannetme ki güzellik hayat boyu hiç bitmez.
Bir gün vicdanýn sýzlar mahvolma nedenime,
Hüzün verir ak saçlar ülfetler böyle gitmez.
Diktiðimiz her fidan kokmazsa bahçemizde,
Sök açmayan gülleri sonra diken dolmasýn.
Dönsün güzler bahara bitsin artýk kýþ bizde,
Ýkimizde bu sevgi dört mevsimde solmasýn.
Sanma duygum kýymetsiz yüreðine yabancý,
Haydi toplan gecikme demir alýp zamandan.
Olmuþuz kara sevda biz yolcu dünya hancý,
Yetiþmeli kalkmadan bu son gemi limandan.
Kirpikteki þebnemler tebessümle düþsünler,
Ne elveda ne mendil hoþça kala gerek yok.
Özlemlerle yoðrulup muhabbetle piþsinler,
Aðlamam sana elbet yaþ bahane neden çok.
Gitsen de buralardan hep bende kalacaksýn,
Güneþ gibi doðacak ondan çok yakacaksýn.
Her gün bir meltem olup kapýmý çalacaksýn,
Camda yaðmur misali gözümden akacaksýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.