İLK/SON ÖPÜCÜK
git...
ama son bir öpücük istiyorum!
ilk öptüðün yerden son bir öpücük...
alnýmdan öpmüþtün hatýrlýyor musun?
benimsin demiþtin!
daha dün gibi aklýmda...
ve saçlarýmý okþardýn,
bir çocukmuþum gibi.
ellerimi tutardýn gözlerime bakarken,
hiç olmadýk yerde,hiç olmadýk anda
’seni seviyorum’ derdin...
çok sýk demediðin için þaþýrýrdým,
ne diyeceðimi karýþtýrýp,
kesik kesik ’ben de’ derdim;
’ben de seni seviyorum’...
kýzmam gereken o kadar þey yapardýn,
ama bir türlü kýzamazdým.
küçük bir gülüþün unuttururdu,
unuturdum neye kýzacaðýmý...
’sensiz boðazýmdan bir lokma geçmiyor’ derdin.
ben de yiyemez,aç dururdum bütün gün,
sesini duyduðum an,
iþte o an doyardý karným...
çikolata yedirirdin yanýma geldiðinde,
’bana daha çok aþýk ol hadi ye’ derdin...
bilmiyordun ki;
ben sana zaten oldum olasý aþýktým..
haydi!..
þimdi git...
ama son bir öpücük istiyorum,
ilk öptüðün yerden son bir öpücük...
alnýmdan öpmüþtün hatýrlýyor musun?
ben mi?
hiç unutmadým ki...
haydi git,vakit kaybetme!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.