SENSİZLİĞİN SANCISI (gidişime 2 gün kala)

gözlerime gökyüzünün bütün karabulutlarý çökmüþ.
avuçlarýmda hiç býrakamadýðým ellerin var...
dayanamýyor,
aðlýyorum...

þu kýsa zamanda,
acý tatlý yaþadýkarýmýz geçiyor aklýmdan.
çok özleyeceðim biliyorum,
hiç dönememekten korkuyor,
titriyorum...

kokunu en derinden yüreðime çekiyorum.
ayrýlamýyorum esmer teninden,
canýmdan can gidiyor sanki,
üþüyorum...

rüyalarýmdaki istanbul açýyor kollarýný bana.
sensiz yapamayacaðým bliyorum,
geriye gidiyor ayaklarým,
kaçýyorum...
ve uyuyamayacaðým þimdiden görebiliyorum.

yanýndayken çöktü sensizliðin sancýsý,
yoksan eðer,her yer zindan bana.
okþayamýyorsan saçlarýmý,
bakamýyorsam gözlerine,
neyleyim istanbulu sevdiðim,
yalvarýyorum sana býrakma ellerimi...
Sosyal Medyada Paylaşın: