Hiç, umutsuz kalmadým ya hayatta; Þu melâle yetik yüzüm gerçektir. Kuþ misali sevinçlerim kanatta, Yerden kalkmaz aðýr özüm gerçektir.
Ömrün gergefine düþmüþse aman, Boþ bir çerçevede savrulur zaman, Ne kýþtan fayda var, ne yaza güven; Mevsimler içinde güzüm gerçektir.
Koca ömrü, yarým asrý devirdim; Yüreðimi ateþlere deðirdim, Bir romandým, beni bana çevirdim; Yaþanmýþtýr, her bir sözüm gerçektir.
Ben bir yol giderim, götüren baþka! Toprakta tohumu bitiren baþka! Koruðu üzüme yatýran baþka! Bir vakit baðlarda bozum gerçektir. Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.