aþk bir anlýktý
çok usluyduk
geldi bizi aldý
þimdi yokluðunun ertesi akþamý
yoksun
ne sen
ne de sana ait bir þey
hiçbir þey sensizliðinde
hasretinden baþka
ölümümden önce
ah ne güzel ayaklarýn vardý da
geçiverirdin sahilde kumlarýn üstünden
yengeçler sevinirdi doðduðun þehirde
ve ay bir baþka parýldardý geceleri
sevmek yüreðine deðivermiþken yakamoz misali
ama þimdi yoksun
yokluðunda ben yoksunum hayata
ne nefes alýp vermek gerekli bir eylem
ne de sokaklarda aþkýnla yürümek
hepsi birden sersem
hepsi birden vuslatýna elzem
sesinde gökleri inleten naif yakarýþlarým
þiirsel bir mesafeye mesken
sulayýþlarýnda yanaklarýnýn is kýrýklarý
dudak büzüþleri
kirpiðinin bir tanesi avuçlarýmda
çok eskiden...
yoksun þimdi adalar kadar
varlýðýna hasret sensiz odalar
yaz mevsimi, saçlarýma karlar yaðar
ne yapsam ne etsem de gözlerim susar
ardýn sýra hep yüreðim aðlar
öyleydi
sürmeli
hani gözlerinin yeþili sinerdi de içine
görmezdi hiçbir þeyi
ah sürmeli yeþil gözleri
kim aldý deyip gülüp geçerdi mendilini
beni mi gördü de aþkýn siyahlarý
rengine bürünen dal kýrýk mýydý yoksa
misafir gelmiþ en güzel çiçekti
saçlarýn...
dar geliyor
bomboþ sokaklar önüme yýðýlýyor
gözlerim acýyor, baþým aðrýyor
senselleþtirilmiþ bir sendrom
yokluðunda, hasretin deli ediyor
vuslata daha çok erken ama
hicranýn beni yýðýnla kahrediyor
ne kadar alýmlý da olsa aþk
güzellik de bir yere kadar
gönlüm artýk aþkýn cefasýnda zevki deðil
gözleriyle canlý kanlý
seni istiyor
...